Todos sufrimos algunha perda nalgun momento da nosa vida e de certa maneira, experimentamos o proceso tan doloroso que supon unha despedida.
Denomínase duelo ao camiño que percorre unha persoa desde que sofre unha perda de alguén ou algo importante ata que acepta esa realidad e aprende a vivir tras o cambio. Este proceso non só se desenvolve tras un falecemento, senón que pode estar causado por calquera perda significativa para nós.
Cada persoa é diferente á hora de afrontar a morte dun ser querido, é por iso que non se deben tomar a machada as fases do duelo xa que cada individuo enfróntase a unha perda dunha maneira diferente.
A pesar de estas diferenzas individuales, tradicionalmente fálase de fases de duelo, que persoas de todas las culturas experimentaron de forma parecida. Cada fase diez unha función de facer gradual a aceptación da perda irreparable, de maneira que vaiamos asumir os cambios aos poucos. Se non fra así, a mente non sería capaz de absorber la totalidad de dos cambios que se producen cando se perde a un ser querido.
Fases do duelo (Teoría de Elisabeth Kübler- Ross):
Negación: Negarse a aceptar, ante si mesmo ou á contorna, que ocorreu a perda. A negación da perda é unha reacción que se produce de forma moi habitual inmediatamente despois desta, con frecuencia aparellada a un estado de shock.
Ira: O fin da negación vai asociado a sentimientos de frustración y de impotencia con respecto a la capacidad propia de modificar como consecuencias da perda. Dita frustración conleva á súa vez unha aparición de enfado e ira, como sucede xeralmente e non só durante o duelo. Durante una etapa de ira a persoa busca atribuír a culpa da perda a algún factor, como puede ser a outra persoa o a un mesmo. Negociación Na fase de negociación a persoa garda a esperanza de que nada cambie e de que poida influír dalgún modo na situación. Téntase buscar una solución á perda a pesar de coñecer a posibilidade de que isto suceda.
Depresión: Neste período a persoa empeza a asumir de forma definitiva a realidade da perda, e iso xera sentimentos de tristeza e de desesperación acompañados doutros síntomas típicos dos estados depresivos como o illamento social ou a falta de motivación. O feito de perder a un ser querido, de enfrontarse á propia morte e outras causas do duelo pode facer que a vida deixe de ter sentido para nós, polo menos durante un tempo. Con todo, unha fase de aceptación supón unaha normalización destes sentimentos de tristeza tan naturais.
Aceptación: Despois das fases de negación, ira, negociación e depresión chega a aceptación da perda ea chegada dun estado de calma asociado á comprensión de que a morte e outras perdas son fenómenos naturais na vida humana.
A fase de aceptación relaciónase coa inevitabilidade da perda, e por tanto do proceso de duelo. Nos casos en que o duelo é debido a unha enfermidade terminal adoitan darse cuenta de reflexiones con respecto a á propia vida, vista en retrospectiva unha vez achégase o final.
O duelo adoita durar entre 6 meses y 1 ano e non sempre se cumpren todas as etapas nin ocorren no mesmo orde. Ao cabo deste período de tempo a persistencia destes síntomas, pode provocar dificultades para desenvolverse na vida diaria e, mesmo problemas de saúde.
